monumenta.ch > Hieronymus > ad Romanos, 2 > bnf15046.185 > bkeCod.16.218r > sectio 92 > sectio 3 > bkeCod.16.73r > bsbClm14439.37 > sectio 120 > 38 > bnf6797.481 > bumMs.H125.126 > sectio 35 > bsbClm14056.61 > 30 > sectio 74 > bkeCod.16.8r > bsbClm536.6 > bavPal.lat.311.330 > salCod.Sal.X,16.318 > bkeCod.16.178v > salCod.Sal.X,16.328 > Matthaeus, 16 > bkeCod.16.161r > sectio 19 > 3 > csg51.49 > bsbClm536.79 > bsbClm14439.33 > 3 > sectio 10 > sectio 17 > 34 > bsbClm6436.46 > bkeCod.16.69r > bnf8907.601 > sectio 26

Word Selection for Searching

Report an Error in this Sectio
Hildegardis Abbatissa, Visiones, 3, 8, 26
Tunc et ibi colluctatio est; ut vel perficiatur quod do vel non. Quomodo? Hoc sic volo intelligi; quia dum hominem admoneo tali modo quod incipit gemere ac flere peccata sua, tunc si voluntas illius acquiescit admonitioni qua illum admonui, quoniam homo in sensu suo taliter sentit mutationem animi sui, qualiter oculos suos levat ad videndum, et aures ad audiendum, et os ad loquendum, et manus ad palpandum, et pedes ad ambulandum secundum desiderium illud ut sibi in animo est; si tunc voluntas suscepit admonitionem meam, mox ipsa elevat se et deprimit ac superat sensum, ita quod sensus discit ignota in sua consuetudine. Quomodo?